De basis van mindmapping is het maken van grafische weergaves van grote hoeveelheden  informatie.

In een jarenlange poging om de lineaire methode van notulen maken te verbeteren, ontwikkelde  Tony Buzan een methode die later bekend werd als mindmapping. Zijn methode  is gebaseerd op  wetenschappelijk onderzoek naar de werking van onze hersenen.

Door gebruik te maken van een boomstructuur, steekwoorden, kleuren, tekeningetjes en pijlen kan  op een A4-tje veel informatie worden weergegeven. Daarnaast blijkt dat het  onthouden van de  informatie in de vorm van een kleurig plaatje veel eenvoudiger is dan wanneer er pagina na pagina  na pagina aan zwart/witte notities worden gemaakt.

Onderzoek wijst uit dat de mindmapping-methode veel efficiënter is bij het opslaan, herinneren en  achterhalen van informatie dan welke andere manier van informatie vastleggen  dan ook. Dat komt  omdat mindmapping de samenwerking van onze beide hersenhelften stimuleert en gebruikt. Dit is  gebleken na hersenonderzoek op het gebied van het  geheugen en versnelde leertechnieken.

Onze beide hersenhelften blijken elk hun eigen voorkeuren te hebben bij informatieverwerking:


Een van de belangrijkste methoden om informatie langere tijd te kunnen onthouden is door het  maken van associaties. In de oertijd was dat de manier waarop belangrijke  informatie werd  onthouden. Smaak en reuk van voedsel, ritme van vijandelijke trommels, kleuren van insecten en  slangen, temperatuur van water, bewegingen van gevaarlijke  roofdieren. Alles werd geassocieerd  met kleur, geluid, smaak, reuk, beweging etc. Onze omgeving is inmiddels veranderd maar deze  oermechanismen zijn nog volledig intact.